Η συστηματική άσκηση μειώνει κατά 37% τη θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις των τελευταίων ετών στον τομέα της ογκολογίας και της προληπτικής ιατρικής προήλθε από μια διεθνή μελέτη που έδειξε ότι η τακτική, δομημένη άσκηση μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα από καρκίνο του παχέος εντέρου κατά 37%. Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και παρουσιάστηκε από το ScienceAlert, είναι η πρώτη μεγάλης κλίμακας πειραματική μελέτη που εξετάζει συστηματικά τη μακροπρόθεσμη επίδραση της άσκησης στην επιβίωση καρκινοπαθών μετά τη θεραπεία.

Τι περιελάμβανε η μελέτη

Στη μελέτη συμμετείχαν 889 ασθενείς με καρκίνο παχέος εντέρου από διάφορες χώρες, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν ολοκληρώσει χημειοθεραπεία και βρίσκονταν σε φάση ανάρρωσης. Η ομάδα χωρίστηκε σε δύο υποομάδες: η πρώτη ακολούθησε ένα τριετές πρόγραμμα συστηματικής άσκησης με καθοδήγηση από ειδικούς, ενώ η δεύτερη έλαβε μόνο βασικές οδηγίες για υγιεινό τρόπο ζωής.

Το πρόγραμμα άσκησης ήταν προσαρμοσμένο στις δυνατότητες του κάθε ασθενούς και περιλάμβανε κυρίως αερόβιες δραστηριότητες, όπως γρήγορο περπάτημα, τρέξιμο, κολύμπι και κυκλική προπόνηση. Οι συμμετέχοντες συναντούσαν τους προσωπικούς τους προπονητές τακτικά, προκειμένου να διατηρήσουν την κινητοποίηση και να εντάξουν την άσκηση στην καθημερινότητά τους.

Τα αποτελέσματα

Οκτώ χρόνια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: οι συμμετέχοντες στην ομάδα άσκησης εμφάνισαν 37% μικρότερη πιθανότητα θανάτου σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, παρατηρήθηκε 28% μείωση στις υποτροπές του καρκίνου μέσα σε διάστημα πέντε έως οκτώ ετών.

Πέρα από τα σωματικά οφέλη, οι συμμετέχοντες στην ομάδα άσκησης ανέφεραν σημαντική βελτίωση της διάθεσης, της ενέργειας και της αυτοπεποίθησής τους, στοιχεία που συχνά υποτιμώνται αλλά παίζουν κρίσιμο ρόλο στην ψυχική ανθεκτικότητα ενός καρκινοπαθούς.

Η σημασία των ευρημάτων

Η μελέτη αυτή έρχεται να ανατρέψει την παραδοσιακή άποψη ότι η αποθεραπεία μετά από καρκίνο πρέπει να επικεντρώνεται αποκλειστικά στην ιατρική παρακολούθηση και την ξεκούραση. Αντιθέτως, δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να λειτουργήσει ως θεραπευτική παρέμβαση εξίσου αποτελεσματική με τα φαρμακευτικά μέσα — με τη διαφορά ότι είναι απολύτως φυσική, χωρίς παρενέργειες και οικονομικά προσβάσιμη.

Ιατρικοί οργανισμοί όπως η American Society of Clinical Oncology και το Cancer Research UK ήδη συνιστούν την ενσωμάτωση προγραμμάτων άσκησης στο στάδιο της αποθεραπείας. Η μελέτη αυτή έρχεται να ενισχύσει ακόμα περισσότερο αυτή τη σύσταση με σαφή εμπειρικά δεδομένα.

Τι σημαίνει αυτό για τους ασθενείς

Για όσους έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του παχέος εντέρου, η ενσωμάτωση της άσκησης στην καθημερινότητά τους μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο πρόληψης και ενίσχυσης της μακροχρόνιας επιβίωσης. Δεν πρόκειται για επίπονα ή εξαντλητικά προγράμματα, αλλά για μέτριας έντασης δραστηριότητες με καθοδήγηση, προσαρμοσμένες στις ανάγκες κάθε ασθενούς.

Οι γιατροί και οι θεραπευτικές ομάδες καλούνται πλέον να εξετάσουν σοβαρά τη σωματική δραστηριότητα ως τμήμα της θεραπευτικής διαδικασίας και όχι ως προαιρετικό συμπλήρωμα.

Συμπέρασμα

Η τακτική άσκηση αποδεικνύεται πολύτιμη σύμμαχος στην καταπολέμηση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Περισσότερο από μια υγιεινή συνήθεια, λειτουργεί ως παράγοντας επιβίωσης, ενισχύοντας όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχική δύναμη των ασθενών. Είναι καιρός η ιατρική κοινότητα να εντάξει την άσκηση στο βασικό πλάνο φροντίδας των καρκινοπαθών, δίνοντας στους ανθρώπους μια ακόμα ελπίδα για ζωή — ενεργή, υγιή και με ποιότητα.